er is de vroege ochtend en het licht traag de tuin in zien sluipen
er is de jongen in zijn onesie op zijn laarsjes in het kippenhok
het meisje in mijn armen gevleid dat zegt: nog heel even
en een moeder die denkt: of altijd?
er is tijd, er is wachten, er is niet-doen 

er is pijn die van zacht naar scherp van zacht naar scherp
er zijn kussen op zachte wangen
en op vochtige lippen die gewillig openen

er zijn brutale tranen op de fiets
ze komen als ze daar zin in hebben
onuitgenodigd en onaangekondigd
iemand zegt iets over een midlifecrisis
er zijn jonge, groene blaadjes
een park vol magnolia’s in bloei
en elke dag de man met de twee bananen
het bandje van zijn rugzak zit gedraaid
in gedachten draai ik het goed zodat het niet zo knelt aan zijn schouder
wrijf even over zijn rug
hij zwaait naar mij

er zijn twee kinderen lang na bedtijd met een lantaarn in het donker op de trampoline
er worden handen gewassen en het meisje zegt: ik heb het gevoel dat het zo’n dag was waarin we echt álles hebben samen gedaan,
en de jongen die dan zegt: ja, dat was echt héérlijk

er zijn handen, een boek, er is een vol schrift en een leeggeschreven pen,
schoenen vol modder, een groene gieter en gemorste verf op een tegel
er is zonlicht en er zijn honderden vogels
er is tijd, er is wachten, er is niet-doen 

er is de vrouw die Nederlands spreekt aan de telefoon, Engels tegen haar ene hond en Frans tegen de andere
er zijn twee gasten op de step met harde stem en onbewogen blik en de armen van de achterste innig rond het middel van de voorste geklemd
de kledingkeuze van mijn dochter waarbij alles met elkaar vloekt en het resultaat toch prachtig is
er is de cursist met een roze pennenzak vol glitters en een kaft met paarden van zijn dochter die geconcentreerd een oefening maakt
er is iemand gebogen en wankel van de drank en of zorgen in de gietende regen met regenjas en kap op maar die rits is open en ik wil graag stoppen en zorgzaam haar jas dichtritsen tot – even omhoog kijken – helemaal boven

er is zoveel waanzinnig goeie muziek
en de patroontjes en kleuren op de strijkparelwerkjes van de jongen

er is hout dat in stukken wordt gezaagd
iemand bouwt iets op, iemand breekt iets af
er is verlangen en missen en er is weerzien
er is landen op een zacht tapijt vol kleur en soezen in de zon
een ronkende motor in de verte en een haan die kraait
en er zijn nieuwe tranen bij het bestellen van een broodje met pitjes
er is een vrouw met hond die vrolijk heen en weer zwaait met een zakje kak als was ze roodkapje met een mand vol koekjes
er is pijn die van scherp naar zacht van scherp naar zacht
er is tijd, er is wachten, er is niet-doen 

er is iemand die desondanks tijd en ruimte gaf
en tijdens het wachten een serre bouwde
waar ik nu kan zaaien en schrijven, badend in het licht
luisteren hoe alles gewoon gebeurt
hoe oneindig schoon het zingen van een merel
mijn stoel die over de grond schraapt
een mier die ploeterend maar vastberaden de voor hem eindeloze werkbank oversteekt
er is potgrond onder mijn nagels
de stilte en de ademhaling
er is tijd, er is wachten, er is niet-doen en dan is er plots leven

er is steeds weer verdwijnen in die ene luide gedachte
opgeslokt door dat ene gevoel dat alle aandacht opeist
er is de illusie van schaarste
steeds opnieuw

er is achteruit stappen
omdraaien
driehonderdzestig graden horen, voelen, zien, lezen
er is de illusie van schaarste
maar er is altijd meer dan genoeg